Czym jest sertralina?
Sertralina to silnie działający przeciwdepresyjny lek należący do grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Lek ten blokuje transport serotoniny z powrotem do komórki nerwowej, wskutek czego jej poziom w ośrodkowym układzie nerwowym wzrasta. Dodatkowo w niewielkim stopniu blokuje również transport dopaminy i noradrenaliny. W dawkach leczniczych blokuje również transport serotoniny do płytek krwi. W niewielkim stopniu wiąże się z receptorami adrenergicznymi, histaminowymi, muskarynowymi, dopaminergicznymi, serotoninergicznymi, benzodiazepinowymi i GABA. Przewlekłe stosowanie leku powoduje zmniejszenie liczby i reaktywności receptorów noradrenergicznych w mózgowiu.
Jakie są wskazania do stosowania sertraliny?
Sertralina jest lekiem wykorzystywanym w leczeniu pacjentów, u których stwierdzono depresję lub zaburzenia lękowe. W przypadku depresji sprawdza się doskonale także w celu zapobiegania nawrotom depresji. W przypadku zaburzeń lękowych preparat stosowany jest w przypadku wystąpienia zaburzeń: -zespołu lęku społecznego;
-stresu pourazowego (PTSD);
-w zespole lęku napadowego z towarzyszącą agorafobią;
-zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych (ZO-K).
Skutki uboczne podczas stosowania sertraliny
-bezsenność;
-biegunka;
-nudności;
-senność;
-suchość błony śluzowej jamy ustnej;
-zawroty głowy;
-zmęczenie;
-bóle głowy;
-zaburzenia wytrysku;
-bóle w klatce piersiowej;
-bóle mięśniowe.
Jak sertralina wpływa na mózg?
Przeprowadzono badania na naczelnych mających podobną strukturę mózgu do ludzkiej. Według nich, przy obecności depresji sertralina może zwiększać objętość przedniej kory zakrętu obręczy, natomiast przy braku depresji może zmniejszać objętość tego rejonu, a także objętość hipokampa. Jak wyjaśniają badacze, obszary te są bardzo połączone z innymi częściami mózgu odpowiadającymi m.in. za działanie pamięci i zdolność uczenia się, orientację przestrzenną, przetwarzanie emocji, wolę i motywację a w przebiegu depresji ulegają one zmianom. Długotrwałe podawanie sertraliny (konieczne w terapii zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych) powoduje zmniejszenie liczby i wrażliwości receptorów noradrenergicznych w mózgu.
